خداحافظ ، همین حالا

سلام دوستان. امیدوارم حال همتون خوب و خوش باشه. اول از همه عید غدیر رو به همگی دوستان تبریک می گم و امیدوارم که منش و زندگی مولا علی (ع) برای هممون راهگشا و سرمشق خوبی باشه. 

خیلی وقت پیش وقتی خواستم نوشته های اینترنتی رو شروع کنم قصد نداشتم که اینقدر بمونم. اومده بودم که یه چیزی بنویسم و برم. اما شرایط همیشه طوری پیش اومد که باز هم بمونم. ولی خوب الان دیگه شرایط فرق می کنه. اول از همه بگم که دیگه وقت من مثل سابق نیست و خیلی وقت ندارم که برای نوشتن بذارم ، از طرف دیگه هم دیگه قصد ندارم نوشته هام رو توی اینترنت منتشر کنم. در حقیقت دوست دارم اگه  دوباره خواستم وقت بذارم و چیزی رو بنویسم اینبار به طوری باشه که جمع بیشتری بتونند ازش استفاده کنند. 

شاید احلاق جالبی نباشه ، اما من از صفر شروع کردن رو خیلی دوست دارم. چون بالا رفتن و ذره ذره ساختن یه چیز برام خیلی لذت بخش تر از اینه که توی اوج بخوام قدم بزنم. برای همین میخوام یه دوره ی جدید رو اینبار توی یه شاخه ی جدید شروع کنم. این شروع جدید هم اینقدر گرفتارم کرده که دیگه وقت زیادی برای وبلاگ نداشته باشم. 

البته جریان ایجاد این وبلاگ هم بیشتر به خاطر همسفر و منتشر کردنش بود و بعد از اون دیگه قصدی برای ادامه ش نداشتیم اما به خاطر یه سری شرایطی که گفتم همیشه پیش اومده ، یه مقدار دیگه اون رو ادامه دادم. ولی فکر می کنم که الان دیگه دلیلی برای بیشتر ادامه دادن این وبلاگ نباشه. اول قصد داشتم اینجا رو حذفش کنم اما صحبت چند تا از دوستان منصرفم کرد و گفتم که اینجا به همین صورت باقی بمونه. اینهمه وبلاگ توی نت تعطیل میشه و بدون آپ باقی می مونه . یکیش هم اینجا. 

راستش دیگه قصد ندارم که توی نت حضور داشته باشم و از چند وقت دیگه هم که کلا تا یه مدت نا معلوم دیگه اصلا نمی تونم به نت بیام. البته دائمی نیست و حداکثر تا یه سال دیگه برنامه م مثل سابق میشه اما اینترنت دیگه هدف من نیست و نهایتا برای استفاده های شخصی خودم میام، و نه مثل سابق. 

باید از تمام دوستانی که توی این مدت به من لطف داشتند تشکر کنم و بگم که همتون برای من عزیز هستید و هیچوقت هم هیچ دلخوری از کسی نداشتم ، اما هیچوقت هم نتونستم از اصول خودم عقب بکشم. 

تمام دوستانی که توی این مدت زحمت کشیدند و مشوق من بودند برای من عزیز هستند و امیدوارم که همه توی زندگی خودتون وفق و سلامت باشید. به نظر من نکته ی مهم زندگی همه ما همون چیزیه که توی دنیای واقعی ما در جریان هستش و نه در دنیای نا پایدار و معلق مجازی نت. 

امیدوارم که خاطره ی بدی برای کسی نبوده باشم. و امیدوارم وقتی که برای دوستان گذاشتم بیهوده نمونده باشه. یادتون باشه اگه حرفی زدم اعتقادم بوده و اهل شعاردادن نبودم. 

هر خطی که نوشتم برای بیدار کردن و هشدار دادن بوده. دوستان من، ما توی دنیای بدی زندگی می کنیم. شاید شانس ما بوده که باید توی این دوران باشیم. اما زندگی کردن توی این دوران واقعا باید با هوشیاری باشه. من حرفام رو توی داستان هایی که نوشتم زدم ، اما این رو باید دوباره هم روش تاکیید کنم که زندگی سالم واقعا هنر می خواد. بد بودن کاری نداره. فاسد شدن آسون ترین راه ممکنه. سالم بودن و سالم موندن هنره. منظور من از سلامت چیزی که تو رسانه ها تبلیغ میشه نیست. منظور من دور بودن از لذت های مصنوعی و رسیدن به واقعیت یه زندگی خوب ، بدون دغدغه ها و الگو های خالی تبلیغاتی شرکت های بزرگه که برای بزرگ تر شدن خودشون، جوون های بی گناه رو هدف قرار می دند و براشون مهم نیست که با مو*اد مخ*در و یا مش*روبات مختلف چطور اون ها رو بازی بدند. اما اگه یه نگاهی به اطراف خودمون بندازیم عمق فاجعه رو بهتر می تونیم درک کنیم. 

از عشق گفتیم و از عشق نوشتیم. عشق بزرگترین لذتیه که توی دنیا بدون هیچ هزینه ای و یا تجمل و محرکی میشه بهش دست یافت. در هر صورت امیدوارم که به حقیقت عشق برسیم.

راستش خیلی خودم وقت ندارم که به وبلاگ سر بزنم ، برای همین مشخصاتش رو به یکی از دوستانم دادم. اگر خواستید می تونید همینجا ادامه بدید. در هر صورت همونطور که گفتم دیگه برای من تفاوتی نداره که تو دنیای مجازی چی میگذره. چون اینقدر کار و مشغله دارم که وقتی برای این فکر ها نداشته باشم. دنیای اینترنتی برای من تموم شده ست و خیلی وقته که ازش خسته شدم. به هر حال این خاطره هم مثل خاطرات دیگه تموم میشه تا دریچه هایی جدیدی رو بتونیم که ببینیم.

بخش نظرات رو غیر فعال می کنم چون دیگه نمیتونم سر بزنم که اون ها رو چک کنم. برای همین غیر فعالش می کنم که یه وقتی کسی کامنت نذاره و من نتونم جوابی بدم واینطوری بی ادبی کرده باشم. 

در پایان برای همگی دوستان آرزوی سلامتی و موفقیت می کنم و امیدورام که یه روزی ، یه جایی ، واقعی تر از اینجا دور هم جمع باشیم . 

یا حق

سخن پایانی با کتی عزیز :

کتی جان ، همیشه برای من یه الگوی کامل بودی . می دونم که مثل همیشه تصمیم های درستی میگیری . هر وقت که دلت خواست می دونی که چطور می تونی پیدام کنی . همیشه برات آرزوی موفقیت و سلامت می کنم. 

آخرین رقص (فایل پی دی اف و موبایل)

سلام خدمت تمامی دوستان عزیز و بازدید کنندگان ارجمند. امیدوارم حال همگی خوب باشه. قبل از همه ماه رمضان را خدمت همه ی دوستان تبریک عرض می کنم و امیدوارم که نماز و روزه هاتون قبول باشه و دست خالی از این ماه بیرون نریم.

خیلی دلم می خواست که وقت کافی داشتم تا آخرین رقص رو ادیت کنم . اما متاسفانه فعلا وقش رو ندارم. برای همین هم همون فایل قبلی رو میذارم. دیگه اشتباهات تایپیش رو به حواس پرت بنده ببخشید.
این هم فایل آخرین رقیص

دانلود فایل پی دی اف

دانلود فایل مخصوص موبایل


و اما چند تا نکته.
اول اینکه از سایت قفسه کمال تشکر رو دارم که با قرار دادن این داستان توی کتابخانه ی مجازیشون کمک کردند که افراد بیشتری این داستان رو دنبال کنند.
لینک مستقیم به صفحه ی مربوط به همسفر در سایت قفسه

نکته ی دوم هم اینکه برای یه هفته تا ده روز احتمالا نباشم. دارم یه سفر می رم. اگه نرفتم که در خودت هستم. اگرم رفتم که ایشالا بعدش دوباره میام . گفتم نگی نگفتی.:P

برای همگی دوستان آرزوی سلامتی و شاد کامی دارم و امیدوارم موقع سحری و افطار ما رو هم از دعای خیرتون بی نصیب نذارید.

ساده ، مثل صبح

دوباره صحبت از عشق......
دوباره صحبت فاصله ها..........
دوباره صحبت از رهایی........

صحبت از دختریه که منتظره......
منتظر یه اتفاق....
منتظر شاید یه معجزه........
منتظر شاید یه سلام....

دختری که احساس و قلبش رو .......... قلب کوچیکش رو توی کاسه ماتم زده دلش نگه داشته و انتظار میکشه......
انتظار که شاید نوبت اونم بشه.......
نوبت عاشق شدن........
نوبت عاشق موندن......

صحبت من از دختریه که تمام وجودش رو در وجود نیمه گم شده خودش پیدا کرده و حالا منتظره تا شاید....... شاید انتظارش برای در آغوش گرفتن نیمه خودش به پایان برسه.....
تا شاید.... شاید اونم بتونه بگه....... فقط بتونه یه بار و از ته دل با تمام احساس پاکش , رو کنه به سمت نیمه خودش و بگه...... فقط یه جمله و برای یه بار بگه" دوست دارم" و بشنوه: " دوست دارم"
و تمام وجودش رو از عطر قشنگ این کلمه سر شار کنه......
شاید.... شاید وجود این دختر هم با یه رمز سه حرفی...... با اون کلمه خوش آهنگ و قشنگ سه حرفی که بد جوری منتظر شکسته شدن طلسمشه.....تبدیل به یه وجود بی انتها بشه و غرق بشه ........ نه ....غرق نه........ جزئی از اقیانوس بی انتهای اون کلمه بشه.... ساده......... دوست داشتنی و لذت بخش........ مثل اولین پرتو نورانی خورشید..... مثل طلوع عشقش در کویر قلبش.......
مثل صبح........

خوب بیاید با هم بریم به اتاق این دختر و ببینیم اونجا چه خبره و سراغی ازس بگیریم.... شاید یه مهمون ناخونده ... شایدم یه همدرد..... یا اگه هیچ کدوم اینا نبودیم, حداقل هم بغضش باشیم...
از پنجره رو به آسمون اتاق تاریکش وارد میشیم , راستی اینجا چرا اینقدر تاریکه؟ مگه رو به آسمون نبود؟
نگاهی به اطاف میکنیم و دختر قصمونو میبینیم که زونوهاشو بغل کرده و صورتشو یه وری گذاشته روی پاهای ظریفشو داره از پنجره رو به آسمون به بیرون نگاه میکنه...... موهای بلند و پریشونش از پشت سرش تا پایین پاهای ظریفش , آبشار گونه کشیده شده .
چشمای دریاییش مضطرب و نگراننند , نگران و البته منتظر...ولی پر امید.... امیدی به پایان نا امیدی...
آهی میکشه سرشو بر میگردونه به سمت دیگه اتاق.. نگاهش از روی قاب عکسای رو دیوار , کمد لباساش و میز آرایش رد میشه و میرسه به کنار تختش... خیره میشه به قاب کوچکی که نقش بسته روی آیینه دلش...
دستشو دراز میکنه و قاب عکس رو بر میداره و میگذاره رو قلبش...... بازم یادش میاد.. روزای خوب....روزای خوب دوست داشتن....... روزای خوب عاشقی......
روزایی که هیچ وقت تجربشون نکرد......
غم سنگینی وجودش رو میگیره......
"چرا من؟"
سوالیه که دختر بارها و بارها از خودش میپرسه و باز هم به جوابی نمیرسه....

چقدر دیر.....
جقدر کم.........
چقدر زود تموم شد.......
.
.
.
چه دیر به یادش افتادم....
چه کم بودم باهاش.....
چه زود از دست دادمش......

باز هم مثل همیشه, خیلی زودتر ازونیکه فکرشو بکنه دیر شده بود....
و فرصت ها سوخته و زمان از دست رفته بود..
و حالا همین امشب رو داشت....
فقط همین یه شب....
برای این که دوست داشتن رو تجربه کنه.....
و در آغوش کشیدن نیمه دیگشو......
فقط یه شب برای موندن....
فقط یه شب برای آمدن و موندن......
فقط یه شب برای دیدن ......
برای دیدن و دوباره دیدن ......و برای احساس کردن و غرق شدن...... نه....... غرق نه.......... جزئی از این اقیانوس شدن.....

دختر نگاهی به ساعت میکنه... چقدر گذشته؟
هنوز وقتش نشده؟
چقدر این شب براش دیر میگذره.....

باز هم مرغ ذهنش پر میکشه و میره به اون روزا......همین بغلاست..... خیلی دور نیست..... شاید چند ماه پیش...راستی چند ماه شده؟
خیلی گذشته؟
نه.... همین چند ماه پیش بود...... زیاد نگذشته........اما به غفلت گذشته.....
بیای ما هم همراه این مرغ خوش حافظه سفر کنیم ببینیم جریان چیه..
مرغ ذهن دختر پرزنان میره و میشینه روی شونه یه پسر...... این پسر خیلی آشناست.... حداقل برای دختر قصه ما آشناست... اما اون روزا ازش دوری میکرد..... اما پسر تازه وارد قصه, خیلی سعی میکرد که خودش رو نزدیک کنه....
بریم یه کم نزدیکتر ببینیم چه خبره...... انگار دارند یه چیزایی به هم میگند......:
پ: اممممممممم ببخشید... میشه بگید چرا تماس نگرفتید..... راستش اگه کار مهمی نداشتم اصلا مزاحمتون نمیشدم.....
د:اااا بازم شمایید... آخ ببخشید یادم رفته بود.....خوب حالا الان بگید کارتونو دیگه ....
پ: آخه این جا نمیشه...
د: حالا مگه چی میخواید بگید... ببینید من عجله دارم...... باید برم... یا بگید یا لطفا مزاحم نشید......
پ: هیچی....... مهم نیست ..... فراموشش کنید......
د: هر جور راحتید....

آخ آخ آخ ........ چی شد اینجا.... چرا اینطوری شد پس؟
آخی .. پسره سرشو ته میندازه و میره.... میره و مثل قبلنا از دور دختر رو نگاه میکنه...... میره تا شاید مزاحمش نباشه...
یه لحظه صبر کنید..... یکی دیگه هم داره میاد تو صحنه داستان ما.... یه پسر دیگست...... دختره میره طرفشو دستاشو حلقه میکنه دور گردنش و لباش رو میبوسه...... جلوی همه......جلوی همون پسر غمگین داستان.....
پسر غمگین ما روشو برمیگردونه و سعی میکنه که فراموش کنه چی شده.....
سعی میکنه فراموش کنه که از دختره خوشش میاد و سعی میکنه سرشو به چیزای دیگه ای گرم کنه....... مثل درس....
آره درس.....
باید بیشتر ازینا درس میخوند..... یادش میاد .....
یادش میاد که با چه بدبختی تونست توی رشته مورد علاقش قبول بشه و چقدر سعی کرده تا بتونه هزینه دانشگاهشو تامین کنه.....
نه تنها هزینه دانشگاه , که هزینه خواهرش و مادرش هم هست.....
حالا باید بیشتر به اونا هم فکر میکرد...
نباید چشمای منتظر اونا , به خاطر هوسش , نا امید میشد.....
هوس؟؟؟
اما اون اینطوری فکر نمیکرد....
پسر قصه ما دنبال هوس نبود..
از بچگیش همینطور بود..
همیشه حسرت هوس رو خورده بود..
و این بار هم اسیر هوس نبود.....
عاشق بود..........
همین...
اما خوب ....... ساید اشتباه میکرد..... شاید حق عاشقی نداشت....
باید بازهم با تمام وجودش کار میکرد..... کار و کار و کار..... تا جایی که بتونه زندگی خودشو بسازه...... خودش, مادرش, خواهرش......

پسر قصه ما بعد اون روز بیشتر درس میخونه......
بیشتر کار میکنه...
وجدی تر زندگی میکنه......
صبح و شبش رو با برنامه میگذرونه و سعی میکنه که دیگه هوس نکنه.....نه....... هوس نه.......... اون درگیر هوس نبود..... عاشق نشه. همین......
اما مهر دختر هم از دلش بیرون نرفته بود... درست که زخم خورده بود.....
اما مهرش کماکان به دلش بود....
پسر قصه ما از دختر دور بود , اما از دور اونو میدید....
بعضی وقتا هم با خودش فکر میکرد....
فکر میکرد که چرا دختره دوسش نداره.....
چون پول نداره؟
باز هم فکر میکرد که چرا دختره اون پسر پولداره رو دوست داره؟
اون که نه قیافه داره... نه ادب داره..... نه آینده....... اگه پول باباش نباشه میخواد چه کار کنه؟
پسر غمگین چه چیزی از پسر پولدار کمتر داشت......
فقط پول......سه حرف...پ......و.......ل
برای همین کسی دوسش نداشت؟
اما اراده که داشت.....
محبت که داشت......
قیافه که داشت......
ولی پول نداشت..

پسر قصه ما هیچ وقت نمیتونست لباسای گرون قیمت بپوشه.....
هیچ وقت نمیتونست هدایای گرون بخره و هیچ وقت خوش سر و زبون نبود که بتونه با حرفهاش دل یه دختر رو ببره...
شایدم این بزرگترین گناهش بود.... برای اینکه نتونه عاشق بشه.....
اما اون دختر جذاب بود......
پول داشت.....
از یه خانواده اصیل بود....
و فکر میکرد که همچین پسری رو هم باید دوست داشته باشه.....
اما واقعا دوسش داشت؟
آیا دختر قصه ما میدونست که اون پسر پولداره رو برای چی میخواد؟
آیا میتونست دوسش داشته باشه؟
.
.
.
باز هم مرغ خیال دختر قصه ما پر میکشه و چند دوری جلوی ما میزنه و بهمون میگه همراهش بریم......
شاید میخواد یه چیزای تازه ای رو نشونمون بده......
بیاید همراه این مرغ خوش حافظه بریم...... اون خیلی چیزا رو دیده و به یاد میاره.....پس ما هم همراهش میریم تا ببینیم که چه اتفاقات دیگه ای افتاده و اونارو خودمون هم ببینیم....
.
همراه مرغ خیال ادامه میدیم و میریم...... اما اینجا کجاست؟
اینجا که همین هفته پیشه.....
پس اونموقع کی بود؟
چند ماه پیش؟
شایدم اشتباه کردیم..... شایدم یه کم از ماه بیشتر بود.....
فکر کنم 13 یا 14 ماه پیش بود که اون اتفاقا رو دیدیم....
پس چقدر زود گذشته بود.......یعنی زندگی دختر هم اینقدر سریع جلو رفته بود؟

خوب به سفر اثیری خودمون ادامه میدیم.....
دفتر کار پدر دختر.....
صبر کنم ببینم ... چی شد که ما ازینجا سر در آوردیم؟
مرغ بازیگوش خیال پر و بالی میزنه و میره تو یه اتاق.
مثل اینکه چاره ای نیست.. باید بریم دنبالش ........ شاید سرنخ های جدیدی به دست بیاریم و بفهیم که ناراحتی دختر از چیه......
توی دفتر صدای دو نفر میاد.......
وارد که میشیشم دو نفر رو میبینیم که نشستند و دارند با هم صحبت میکنند..........
یکیشون رو به ما و یکی دیگه پشتش به ماست......
مثل اینکه دارند بحث جدی میکنند... پیرتره که پشت میز نشسته و معلومه که رئیسه داره با حرارت صحبت میکنه و به نظر میرسه که داره نفر مقابلش رو متقاعد به همکاری کنه....
یه ذره میرم جلوتر و میبینم که نفر مقابل همون پسر غمگین قصمونه.......
این اینجا چه کار میکنه؟
همین موقع دختر قصه هم از راه میرسه و رو به پیره میگه: بابا پس کی میای؟
همین موقع پسره برمیگرده و دختر رو میبینه....
ااااااا پس اینجا شرکت بابای این دخترست....... دختری که منو دوست نداشت.......
پسره با خودش فکری میکنه و بلند میشه به آقای رئیس میگه که نمیخواد این شغل رو بپذیره......
آقای رئیس که شوکه شده با خودش میگه شاید پیشنهادم کمه و یه پیشنهاد نجومی و خارج از حد تصور رو میده. اونم فقط برای یه ماه....... باور نکردنی بود..... پسر غمگین قصه ما..... غمگین ولی نابغه قصه.... میتونست با این پول هزینه سفرش رو برای رفتن به کشوری که طرحش رو قبول کرده و بهش بورس تحصیلی داده رو تامین کنه......
یه لحظه یاد خانوادش می افته که این موقعیت چقدر میتونه حتی برای اونها استثنایی باشه.....
با این که از برخورد با دختری که هنوز دوست داشت... ولی دختره دوسش نداشت, میترسید. اما قبول کرد تا شاید زندگیش رو متحول کنه.....
پسر قصه ما برای یه ماه مشغول به کار در اون شرکت میشه و تعهد تموم یه طرح مهم رو در اون یه ماه میده..... گرچه میدونه که کمتر از یک هفته میتونه از پسش بر بیاد..... پسر قصه ما یه نابغه است که نه پول داره... نه خانواده پول دار..... و نه حتی پدر.....
اما عوض همه اینها هوش سرشاری داره..... پشتکار زیادی داره و تونسته به جایی برسه که از همه جای دنیا دنبالشند....
اما هنوز یه چیزی اونو غمگین میکنه.. و اون اینه که هنوزم عاشق دختریه که دوسش داره, ولی دختره دوسش نداره......
توی اون مدت هر روز به اتاقی که توی شرکت براش آماده شده میره و روزی بیشتر از 15,16 ساعت وقتش رو اونجا میگذرونه تا زودتر کار رو تموم کنه.... تا شاید کمتر اون دختر رو ببینه و شاید کمتر حسرت بخوره.....
توی اون روزا دختر هم دائما کنار دست پسر بود , چون باباش گفته بود که بره و ازش کار یاد بگیره.....
همینم باعث شد که این دو تا یه هفته رو با هم بگذرونند.....
توی این یه هفته دختر قصه ما خیلی چیزا رو از پسره یاد گرفت...
اخلاق خوب و محترمانش رو دید و شخصیت با اراده و مصممش رو بارها و بارها تحسین کرد.....
دختر قصه ما توی این یه هفته فهمیده بود که خیلی چیزا هستند که از پول مهمترند..... مثل شخصیت.
مثل "معرفت"
چیزی که اونو بدجوری آزرده بود.....
دوباره سر و کله مرغ خیال دختر پیدا میشه و پر زنون ما رو میبره به یه جای تاریک و ترسناک....
صداهای عجیب و غریبی میاد....
این بار مرغ خیال پشت سر ما قایم میشه.... شاید از یه چیزی میترسه....
جلو میریم..... صدای کر کننده آهنگهای دی.جی کوفت و زهر مار میاد..... آهنگهای کر کنندش و بوی بدی که میاد...
چند تا دختر و پسر مست که یه گوشه افتادندو یکیشون هم گویا خودش رو خیس کرده......
بوی بد و صدای بدتر حالت بدی رو به وجود آورده..... مرغ خیال از پشت سر هلمون میده به سمت یه اتاق....
از اونجا داره صداهای بدتری میاد.....
صدای خنده های چند تا پسرو دختر مست و نعره های یکیشون که از بقیه بدتره.....
اینا چرا همشون لختند؟
روی تختی رو نگاه میکنیم که همه دارند بهش نگاه میکنند و دست میزنند و میخندند.....
یه پسر و دختر اونجا هستند و بقیه هم دورشون کردند......
پسره داره سرمست فریاد میزنه و دختره هم از ترس داره جیغ میکشه..... همه با هم میشمارند و صدای جیغ دختر با شماره 3 میره هوا...... این کسایی که جمع شده بودند شاهد صحنه ای بودند که برای اوننا لذت بخش بود . ولی بوی گند رو میشه از تک تک حرکاتشون حس کرد.....
خندیدن به تجاوز به یه دختر ...بدون اعتنا به خواهش ها, گریه ها و جیغ ها ی اون..... دختره همون دختر قصه ما بود.......دختری که دیگه دختر نبود.......
دختری که به وسیله همون پسر پولداره که بهش اعتماد کرده بود , مورد تجاوز قرار گرفته بود.....
دختری که دیگه دختر نبود......
مرغ خیال سریع پر میزنه و از اون اتاق کثیف میاد بیرون و ما رو هم با خودش میبره....
.
.
.
دوباره میایم به همون دفتر کار ..... دختر قصمون نشسته و داره گریه میکنه و پسر قصمون هم سعی در آروم کردنش داره........
دختر قصمون در جواب پسره که حالا بعد یه هفته با هم صمیمیتر شده بودند ماجرا رو تعریف میکنه و پسر قصمون هم حسرت میخوره.....
نه......
از اون دختر بدش نیومده....
چون اون بی گناه بود.....
اون فقط راه رو اشتباه رفته بود . اما هیچ وقت نمیخواست چنین اتفاقی براش بی افته ...... اونم به دست پسری که لیاقت اونو نداشت......
اما پول داشت و زبون.......
پسر قصمون همون شب از عشقش صحبت میکنه و از دلتنگیهاش میگه ....
از روزایی میگه که بدون دختر سر کرده و دختر در جای دیگه ای بوده....
پسر میگه و دختر در بهت فرو میره.....
باز هم شخصیت پسر رو تحسین میکنه.......
پسر قصه ما نه تنها بعد شنیدن ماجرا از دختر بدش نمیاد, حتی از عشق خودش هم صحبت میکنه.......
با اینکه دفعه قبل جواب خوبی نشنیده بود:" وقت ندارم"
اما باز هم عاشق بود و با شنیدن غم نامه دختر بیشتر بهش محبت میکنه.....
نه....... ترحم نه........
فقط محبت......
تنها چیزی که از قلب ساده و زلال پسر میاد بیرون محبته....
و عشق........
همون سه حرفی دوست داشتنی........
عشق........ع.......ش..........ق.....
دختر قصه ما برای اولین بار حس مسکنه که یکی اونو به خاطر خودش میخواد......
نه موقعیتش.......
چون الان دیگه موقعیت پسر خیلی خوب بود......
و حاا این پسر بود که داشت میرفت و دختر رو تنها میگذاشت......
فردای اونروز قرار بود که پسر قصه ما برای استفاده از بورسیه تحصیلی بره.......
کارهاشم مرتب کرده بود........
اما دختر رو نمیخواست ترک کنه.گرچه چاره ای نبود.......
پسر قصه ما میرفت و شاید دوباره برمیگشت....
یعنی قرارشون که همین بود.....
قرار بود بعد اینکه درسش تموم شد اگه تونست اونجا کار کنه بمونه و دختر رو هم ببره..... اگرم نشد برگرده و با هم باشند...
اما دختر نگران بود...
اگه بره و منو فراموش کنه چی؟
اما چاره ای هم نبود.......
آینده در انتظارشون بود و باید منتظر میموندند..
.
.
.
دوباره برمیگردیم به اتاق خواب دختر.... دختر هنوز عکس رو دستش گرفته و داره بهش نگاه میکنه......
چطور تا حالا به چهره پسر توجه نکرده بود.........
شاید تا حالا نمیخواست ببینه...... اما بالاخره دیده بود....
مهم همین بود.....
اما باید منتظر آینده هم میموند.......
.
.
.
اونروز باید برای بدرقه پسر میرفت به فرودگاه و فقط امیدوار میموند که تنها کسی که اونرو به خاطر خودش دوست داشت , برای اون باقی میموند.....و فقط امیدوار بود اونقدر عشقش قوی باشه که فراموشش نکنه..
نگاهی به پسر که کنارش بود میندازه و بوسه ای از گونه اش میکنه......
پسر نگاهش رو به سمت دختر برمیگردونه و میگه چرا قاب رو نگاه میکنی؟ من هنوز اینجام......
دختر قصه ما پسر رو در آغوش میگیره و گرمای تنشون رو با هم تقصیم میکنند.....
حرم بدنشون و اوج احساسشون , روح اون ها رو با هم یکی میکنه.......
شاید دیگه خیال دختر راحت باشه که تنها عشق واقعی زندگیش برای اون باشه......
اما تا کی؟
.
.
.
خوب دیگه فکر کنم جریان رو فهمیدیم........
اما باز هم حیف و صد حیف......
حیف که باز هم زود دیر شد.......


به پنجره رو به آسمون نگاه میکنیم...
خورشید داره طلوع میکنه..
پنجره رو به آسمون هم پرتو های طلای خورشید رو داره به داخل اتاق میفرسته.... اتاق تاریک کوچیک, با یه پنجره.......
پایان

---------------------------------------

پ.ن: شاید ساده ، مثل صبح رو خیلی ها خونده باشند. اما دلیل اینجا گذاشتنش این بود که اگر کسی نخونده بتونه اینجا ببیندش و دوستان جدیدی هم که اضافه میشند بتونند بهش دسترسی داشته باشند.

در ضمن اینگه دوست دارم اکثر نوشته هام رو اینجا جمع کنم تا یکجا یه آرشیو ازشون داشته باشم.

فقط کاش کتی هم میومد و نوشته هاش رو می ذاشت.